De wolletjeswinnaars

Heel veel dank aan alle donateurs! We hebben samen meer dan 400 euro opgehaald. Het precieze bedrag weet ik niet omdat veel mensen hun bedrag niet hebben gedeeld, wat natuurlijk helemaal prima is.

De winnaar van de huissokken is Hanneke. Dankjewel voor je gulle bijdrage! Als Hanneke Twitter had overgenomen had de wereld er heel anders uitgezien kan ik je vertellen (en niet alleen omdat ze doneert aan AzG). Je mag kiezen tussen roze en blauwe stipjessokken in een maat naar keuze.

De winnaar van het Object in Overleg is door een onafhankelijke notaris een random generator (waarvan ik geen idee heb hoe random hij is) vastgesteld:

Schermafbeelding van een random nummer-generator die een getal kiest tussen de 0 en 32: 20

De 20e mail als ik in mijn inbox kijk is van Leonieke.

Sorry voor iedereen wiens naam niet eindigt op -eke. En nogmaals super bedankt aan iedereen die gedoneerd heeft! Virtuele warme sokken voor jullie allemaal!

Een warm 2024: win wolletjes!

Geef jezelf een warm gevoel door te doneren aan Artsen zonder Grenzen en win warmte voor de komende jaren met een breisel op maat!

Wie mij wel eens in het echt heeft gezien weet dat ik brei. Sommige mensen vragen vervolgens of mijn breisels te koop zijn. Het antwoord is NEE: zelfs het simpelste paar sokken kost 7 tot 25 euro aan wol plus 91 (minimumloon) tot 875 (mijn tarief als je me via mijn werk inhuurt) euro arbeidskosten.

Er zijn weinig mensen bereid 900 euro te betalen voor een paar sokken, zeker aangezien je voor 510 euro ook al een mooi paar kan hebben (met glitters!!).

Breisels bestaan voor 10% uit garen en voor 90% uit liefde, en dat is niet te koop.

BEHALVE NU. Soort van!

Hoe het werkt

Doneer aan Artsen Zonder Grenzen. Het bedrag maakt niet uit: iedere donatie heeft evenveel kans. Stuur een bewijs van je donatie aan anna_maakt@proton.me . Op 5 februari kies ik willekeurig een winnaar en overleggen we wat ik voor je zal maken, zie hieronder voor een paar opties.

DAARNAAST. Iedereen heeft evenveel kans op een accessoire-naar-keuze, maar om de Elon Musks van deze wereld te stimuleren ook naar hun mogelijkheden bij te dragen krijgt de donateur van het hoogste bedrag een paar dikke huissokken op maat in roze of blauw gemêleerd garen, of garen wat ik nog moet vinden als je vegan sokken wilt.

Wat je kunt winnen

Je wint een accessoire of babyformaat kledingstuk voor jezelf of iemand anders. Geliefde aan de chemo? Ik maak de zachtste muts die je je voor kan stellen! Partner met koude voeten? Met mijn dikke sokken hoef je eindelijk niet meer te doen alsof je bang bent corona van ze te krijgen in bed. Half gewurgd doordat je sjaal onder je rolbankje kwam? Ik brei een col in de kleuren van je roeivereniging. Blaas je wolkjes in de kerk? Met mijn vingerloze handschoenen kan je nog gewoon je bladmuziek omslaan. Ben je bang dat je het koud krijgt als je in alleen een onderbroek en twee kilo glitter op een boot staat? Kies een muts met de kleuren van jouw pride vlag! Er kan ontzettend veel. Droom tegen me aan en ik gooi keuzes op je.

Cremekleurige vingerloze handschoentjes met een regenboog aan kleuren op de rug van de hand
Deze foto is copyright Kate Davies (de rest heb ik zelf gebreid). De wol kost 92 euro, trouwens. Kun je winnen met een donatie van 10 cent.

Een muts in rood, groen en wit tussen roeigerelateerde attributen in dezelfde kleur Een groen babyvestje met een knoop in de vorm van een paddestoel Twee paar kleurige gestreepte sokken aan voeten Vingerlozehandschoenen met een kantwerkje in pastelkleuren

Ik geloofde hem de eerste keer

Dit gaat niet over natuurkunde

In de klassieke mechanica, wat mijn docent op de uni “stoelen- en tafelnatuurkunde” noemt om de schaal aan te geven, kun je voorspellingen doen die precies uitkomen door flink te rekenen. Als je een bal gooit in richting x met kracht F, de wind doet W en je kunt daadwerkelijk gooien en niet, zoals ik, een soort van half-katapult-half-leeglopende-ballon-beweging maken met je armen zodat er sowieso niets van de worp terecht komt, dan kun je PRECIES uitrekenen waar de bal gaat landen, nog voor je gegooid hebt. (Je hoeft hem dus niet eens te gooien. Mijn gymleraar was hier gek genoeg nooit door overtuigd.)

Zoom je in op het niveau waar we geen stoelen en tafels meer hebben maar de deeltjes waar meubels uiteindelijk uit bestaan, protonen en elektronen en zo, dan gelden die regels niet meer. Je kunt weten waar een deeltje was op een specifiek tijdstip en hoeveel energie ‘ie op dat moment had, maar ook met de perfecte informatie kun je alleen een grafiek maken van alle opties waar dat deeltje vervolgens kan zijn, met de kans per optie. Waar het deeltje echt is weet je niet en kan je niet weten, niet zonder er tegenaan te porren om te checken wat de status is.

Mensen vinden dit een heel ingewikkeld idee omdat stoelen en tafels zich niet zo gedragen (al moet je een koor vaak leren dat stoelen niet stiekem van plaats veranderen en ze dus tijdens een concert kunnen gaan staan en weer zitten zonder om te hoeven kijken of die stoel er nog is). Om ons toch een beetje thuis te voelen in die maffe kwantumwereld hebben verschillende mensen verschillende beschrijvingen van dit concept bedacht. Een ervan is de “veel-werelden-theorie”. Die zegt: we hebben het niet over kansen dat een deeltje op plaats x, y, of z kan zijn. Er is een wereld waar hij op plaats x is, en ook een wereld waar hij op plaats y is, enzovoort. We weten alleen niet in welke wereld wij zitten, dus we zullen alsnog moeten meten om daarachter te komen.

De veel-werelden-theorie heeft de laatste tijd een prominente plek in mijn hoofd omdat ik, geloof ik, met mijn hele collectie van organen en cellen en eiwitten en moleculen en atomen en protonen, neutronen en elektronen een rare afslag heb genomen en in niet-mijn-wereld ben beland. Ik wil niet arrogant zijn en zeggen dat er iets verkeerd is aan deze wereld. Ik ben alleen erg in de war, ik snap hem niet, en ik wil graag terug naar mijn eigen wereld.

Dit komt op jullie, mensen van deze wereld, misschien heel vreemd over, maar in mijn wereld was er een man die zei dat de islam achterlijk is en dat hij “gaat regelen” dat er “minder Marokkanen” zouden komen. Die het dragen van een hoofddoek wilde verbieden en trouwens de Koran ook. Die dat het allerbelangrijkste voor ons land vond. In mijn wereld geloofden we hem.

We geloofden hem op zijn woord, en daarom zeiden we: hij mag nooit, nooit, nooit de regering in.

Nu zit ik dus met jullie in deze wereld en hier wordt hij geloofd nu hij ineens zegt: ja dat vind ik wel, maar ik ga er niets mee doen.

Ik geloofde hem de eerste keer.

Mochten jullie de afslag zien die ik per ongeluk genomen heb, laat het me dan alsjeblieft weten. Ik wil terug.

Meh

“Je blogt nooit meer,” zei iemand uit het Echte Leven. Aangezien het Online Leven en het Echte Leven in mijn hoofd twee verschillende werelden zijn moest ik wel even schakelen door die opmerking.

Maar het klopt, ik blog niet zo veel. Ten eerste heb ik last van langdurige antinavelstaarderitis, en denk ik van alles wat ik denk: meh. Ten tweede heb ik last van overmatige wereldcomplexiteit, en denk ik van alles wat ik denk: ja maar daarnaast en dan ook nog en je perspectief is inherent lachwekkend beperkt, met andere woorden: meh.

Ik heb samen met de huisgenoot een verslag bijgehouden van onze vakantie. Ondanks de enorme lappen tekst staat er nog niet een tiende van wat ik zou willen zeggen – achter op een tandem heb je best veel tijd om na te denken. Over dat je op vakantie bent maar de mensen om je heen gewoon hun leven aan het leiden zijn (vind ik leuk). Over dat ze op Shetland helemaal niet super van breien houden – het was werk, ze deden het voor het geld, en nu komen er boten vol mensen (zoals ik) op zoek naar Authenticiteit en Connectie tussen hun redelijk nutteloze hobby en een groep vrouwen (en wat mannen) die alleen vrije tijd hadden op zondagochtend in de kerk.

“Kun je me vertellen op basis waarvan je beslist of iets een aparte klasse moet worden?” vroeg mijn trainee. Hij is een goeie.
“Nou, volgens de kennisleer van Aristoteles…” begon ik.

Ik zal het gedeelte over de planten- en dierenziel die wij allen in ons dragen even overslaan – mijn arme collega hoorde het geduldig aan – en doorspoelen naar hoe Aristoteles zei dat we nieuwe kennis opdoen: door waarneming te laten rusten in je ziel.

Dat is na een boekenplank vol dikke pillen over kennisleer nog steeds mijn favoriete beschrijving. Alleen is er in mijn ziel niet al te veel rust, wegens dat de ene helft van ons werelddeel onder water staat, de andere helft in brand, aan de westkant ze niet weten wie ze zijn en bij wie ze willen horen, aan de oostkant ze dat wel weten maar niet mogen van de nog oostelijker kant, en aan de zuidkant mensen er graag bij willen maar niet mogen van de rest van ons.

Blogt niet zo lekker.

En dan heb ik ook nog spierpijn!

Meh.

Verantwoording afleggen

In januari schreef ik over mijn garen-gerelateerde doelen. Mijn belangrijkste garen-gerelateerde doel was geen garen kopen. Lezer, ik heb óntzettend veel garen niet gekocht. Deze week nog, toen mijn favoriete winkel een prachtige aanbieding had. En laatst vond ik ook nog het perfecte garen voor een prijzig patroon dat ik al een tijdje in mijn digitale bibliotheek heb zitten. Het is zo mooi. Maar het mag niet.

Een duur patroon niet breien is ook zonde, toch?

Toch?

Ik heb het zwaar. En ik heb ook garen wél gekocht: twee pakketjes voor elk een paar sokken. Maar nu ga ik me weer concentreren op mijn doelen.

DOEL 1: dingen afmaken

Dit doel gaat best goed: ik heb het linnen shirtje opgepakt en die gaat veel sneller dan ik dacht.

Om de een of andere reden ben ik geïntimideerd door de half afgemaakte trui die ik heb liggen. Geen idee waarom, toen ik ermee bezig was was het geen probleem. Die ga ik na dit shirtje dus maar doen, anders komt het er nooit van.

Een roze breiwerk met kant ligt op een beige bank, naast een tas met papegaaiduikers erop en een bol lichtgrijze wol
Sneak preview van de wol voor de trui van mijn moeder. We zullen haar een blij hoedje op moeten zetten als ze hier is zodat ze niet verdwijnt tegen de bank.

DOEL 2: lekker meters maken

Gaat ook best ok! De trui voor de huisgenoot is AF, al wil hij graag dat ik de mouwen voor de derde keer nog langer maak. Die jongen is echt te groot. (Ja, ik ben langer, maar dat komt door mijn benen, dat telt niet.)

De sjaal van de “brei iets voor jezelf dat niet grijs of blauw is”-uitdaging ligt nog diep weggestopt, maar ik heb wél een omslagdoek voor mezelf gebreid die, euh, grijs met blauw is. Ik ben er super blij mee en op wat restjes (waar ik babyschoentjes van ga maken) na heeft het 300 gram wol opgeruimd.

Spiegel-selfie van Anna met onder andere een grijs-blauw gestreepte omslagdoek om
De draadjes die hier nog los hangen zijn ondertussen afgehecht en die zak tjips die ik vast heb is ook op.

De trui voor de mamma is geproeflapjed en aangezien ik het begin van een mouw gebruik als proeflapje is deze officieel van start. Het is een snel patroon, dus in juni of juli kan ze heerlijk een dikke Zweedse trui aan.

DOEL 3: wol opmaken

Dit gaat, vind ik, ook best goed. Ik heb me niet aan al m’n plannen gehouden, maar wel alle nieuwe plannen uitgevoerd met wol die ik al had. Bovengenoemde omslagdoek is daar één van. Ik zit op 3,75 paar sokken, wat onder de planning is, maar 3 van de 4 paar zijn volledig in patroon en kosten dus meer tijd om te maken. Ik heb voor het eerst als tester aan een patroon meegewerkt, en dat was ook met wol die ik al had. Mijn moeder heeft nu handwarmers van de wol die over was van de trui van de huisgenoot. Haar trui is dezelfde wol in een andere kleur, dus dat staat meteen leuk bij elkaar.

Dit is ook het lastigste doel om vast te houden: ik vind het leuk om brei-podcasts te kijken, en dan krijg je natuurlijk steeds weer nieuwe ideeën. Dat ben ik daarom bewust minder gaan doen (in plaats daarvan kijk ik nu podcasts over hobby’s die me niet interesseren maar die wel leuk zijn om te kijken, zoals quilten. Als ik over een jaar helemaal gek van quilten ben is het HIER misgegaan).

Doel 4: opruimen

Dit gaat fantastisch: ik heb zes grote tassen vol garen naar vrienden en goede doelen gebracht. (Zes ja.) (Het was ernstig.) Ik heb ál mijn garen bekeken en beoordeeld. Dit was super leuk om te doen, ook om te zien hoe mijn smaak veranderd is sinds ik de wolwereld ingekukeld ben. Ik heb veel geleerd over wat waarvoor geschikt is en van veel dingen die ik tegenkwam kreeg ik meteen zin om te gaan breien. Er zijn nog een paar dingen over waarvan ik niet zeker weet of ik het ooit nog ga gebruiken, maar ik weet in elk geval niet zeker dat ik het níet ga gebruiken, en dat scheelt al een hoop.

Samenvatting

De doelen gaan best goed, alleen het hoofddoel “geen garen kopen” is echt lastig. Sterk zijn!